De landmeetkunde, onderdeel van de geodesie, richt zich op de meetkundige beschrijving van stukken land waarbij het effect van de aardkromming planimetrisch(dat wil zeggen het horizontale vlak) kan worden verwaarloosd (wat normaliter geldt voor gebieden niet groter dan ongeveer 50 × 50 km²).
Natuurlijk zal de landmeter zich niet puur bezighouden met het meten. Hij
zal datgene wat hij meet ook moeten benoemen. Dus meet hij als grens een sloot op of een heg; is het gebouw waar hij mee bezig is een woning of een fabriek. In die zin is landmeten voor een gedeelte ook het bedrijven van topografie of het inwinnen van en verwerken van data tot geo-informatie.In de ruimere betekenis beslaat het werkveld echter meer dan enkel meten. Het verkavelen van grond, plaatsbeschrijving van gebouwen en allerhande constructies opmaken, schatten van verkoopswaardes van onroerend goed, algemene adviserende functie aangaande wettelijke bepalingen binnen het beroepsveld en dergelijke meer, behoren ook tot de reële beroepsuitoefening van de landmeter.